حضور بی امان تو

می دونم .. می دونم ... باز همون حال داره تکرار می شه ... تنها می شم و یه چیزی تو خونم می جوشه . درست وقتی که دیگه هیچ اهمیتی واسه تو نداشته باشم این موج سمت من می آد ... نمی دونم چرا ما همه اش یه چیزی رو به سمت هم هل دادیم .. تو همه این سال ها ... دوباره اشک های من و.. انتظار بی پایانی که هیچ وقت به تو نمیرسه... شاید من جرات ندارم ... شاید زیادی حریص هستیم . نه نمی خوام برگردم حتی اگه هنوز هم بهت گاهی فکر کنم.. حتی اگه هنوز هم دلم برات تنگ بشه .. ما به بن بست رسیدیم. بارها و بارها... تو گره شدی تو حلق من .. الان تو سکوت و تنهایی نشستم .. صدای پنکه .خیابون محو... تو زمینه خاکستری و خسته ذهنم فقط.... این ضجه من ادامه پیدا خواهد کرد . به طول و عرض همه عمرم